Džamiju Kuršumliju u Maglaju, dao je sagraditi Kalaun Jusuf-paša, koji je bio na visokim pozicijama u Osmanskom Carstvu u periodu 1619. do 1623. Međutim, u nedostatku informacija i nepostojanja pouzdanog izvora o graditelju i vremenu gradnje, pojavilo se više tumačenja. Jedno od njih, koje prema M. Kielu potiče iz Muvekkitove “Historije”, jeste da je džamiju sagradio ovaj osmanski velikodostojnik, dakle Ali-paša Kalauz / Kalajlikoz. V. Biščević iz čije knjige je preuzet donji tekst također pogrešno navodi da je džamija u Maglaju Ali-pašina zadužbina, ali neka ostane na ovom mjestu kao primjer drukčijeg tumačenja.
Godine namjesnikovanja po sljedećim autorima
Bašagić, 1584.
Muvekkit, 1584/85.
Knežević, godina vladanja 998. – 1590. vladao 1 godinu
Nazivi pod kojima se sreće u literaturi
Kalauz Ali-paša se u historijskim spisima vodi pod nadimkom “Kalajli – Koz”
Namjesnikovanje
U Bosni je bio namjesnik dva puta.
Ali-paša Kalauz, izišao je iz dvora kao beglerbeg. U Budimu je pašovao 1578. (986.), a u Bosni 1584. (992.). Kasnije je imenovan vezirom i pozvan u Carigrad, da uzme udovicu Sokolovića Ismihan sultaniju. Kada je došlo carsko odobrenje i kada se rastajala od svoje djece, njen gorki plač “rasplakao je budimska brda i kamenje”. Čak njeno proklinjanje učinilo je da se i sultanov život loše završi. Kad je ova umrla, po drugi put je imenovan u Budimu, gdje je umro 1586. (995.).
O njegovom pašovanju se malo zna.
Nakon što je šesnaestogodišnji princ sada bio podoban za ulazak u harem, pridodane su mu žene, stražari, dvor i namjesništvo, naime sandžak Manise. 2.000 konjanika i pješaka sačinjavali su trupe njegova doma, u čijoj pratnji je on, nakon što ga je veliki vezir svečano darivao zastavom, otišao za svoj sandžak. Za učitelja mu je bio postavljen znalac zakona Nevaji, jednako malo poznat po svojim pisanim djelima kao i njegovi prethodnici Džafer, Hajder, Azmi; pri oproštaju mu je još veliki vezir Sijavuš priopćio zdravo učenje o vrlinama što su neophodne vladaru. U Manisi se kasnije princu rodi sin kojeg nazove Selim, a Muratova novorođena djeca dobiju imena Sulejman i Džahangir.
Radost zbog rođenja prinčeva bila je praćena Muratovom boli zbog smrti oba princa, njegovih sinova, kao i zbog smrti njegove najdraže i najutjecajnije sestre Esmahan, žene Mehmed-paše Sokolovića, a onda Alije, budimskog namjesnika, koja umre kao porodilja. Pedeset dana kasnije (05. 08. 1584.) umre i njezino dijete koje se pokopa uz Mehmed-pašu Sokolovića u Ejubovoj džamiji.
Joseph von Hammer, Historija Osmanskog Carstva 2,
Zadužbine
U kasabi Maglaj sagradio je masivnu džamiju pod kupolom.
Kasaba je tom džamijom ukrašena. Pored toga uz džamiju je ostavio i lijepu zadužbinu.
Smrt
Umro je 1586. (995.) godine u Budimu, gdje je i sahranjen na jednoj uzvisini.
Vedad Biščević, Bosanski namjesnici osmanskog doba 1463-1878; Connectum, Sarajevo, 2006; str. 136.
Vezir Ali-paša. Dat mu je nadimak Kalajlikoz. U rukovanju oružjem imao je vrhunske sposobnosti, lijepo je izgledao i jahao i bio je ozbiljna osoba. Supruga velikog vezira Mehmed-paše Dugog Esmahan sultanija se htjela udati za njega. Dok je bio budimski valija o ovome je došla padišahova naredba. Tako je Ali-paša pustio svoju ženu i odvojivši se od djece i porodice napustio je Budim. Njihov plač i žalopojke rasplakali su kamena brda Budima. U tim danima, međutim, nisu izostale posljedice proklinjanja njegove ostavljene žene. Nakon kratkog vremena umrla je Esmahan sultanija. Ali-paša se ponovo vrati u Budim i ubrzo iza toga umre. Mezar mu se nalazi na jednom brežuljku u budimskoj varoši. Neka milost Uzvišenog Allaha bude nad njim.
I. A. Pečevija, Historija, knjiga II, str. 27.
TV Zaboravljeni Maglaj - Dokumentarni program 